درود برآرامش وصلح...

از قطعات اد بیم در دیوان گلها وگلبرگها

ای امواج ...

چراچنین خروشان و خشمگینید؟

آیا تنهایی و سکوت , آنقدر برجانتان تازیانه کوفته...

که بیتاب و خروشانتان ساخته؟  شاید...

زندگی بی احساس و بی حرکت داشتن , شمارا می آزارد

اگرچه غیرممکن است که آرام بگیرید

چون خواست طبیعت چنین است ...

ولی , در آرامش زیبایی هاهست...

دریای بی طوفان ...آ نوقت که ابرهای تیره

حریر آبی اسمان رارها میکنند وماه...

باتمام چهرة خود , پدیدار میگردد

و دختر افسانه ای در یا که میگویند...

درشب های مهتاب , چنگ نواخته

آواز های دلنشین میخواند...و ستاره ها

که آسمان آبی را...

 مثل گلشنی پر از گلهای میخک میآرایند

وساحلی که درآن درختان بید , گیسوان خود را

در مه صبحگاهی می شویند ...

و آهوان عاشق , سر برسینة معشوقه های خود نهاده

با چشمانی نیم خفته , دور از چشم درّندگان , و صیّادان

نیک بختی را با تمام وجود حسّ میکنند

و آن سپیده دم خاکستری رنگ ...

که پر ا زهیاهوی مسرّت بخش پرندگان مهاجر است ...

زیبایی ها دارند...و ای امواج خروشان و طوفانی

وقتی که در آرا مش وصلح , این همه زیبایی هست ...

کاش میتوانستید , باخشم و خروش و طغیان خود

اینگونه چهرة زشت به طبیعت نبخشید...

cyrusamirmansouri@yahoo.com

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: